Een bijzondere bus

Goede relatie met N.S.

Reeds in de vooroorlogse jaren was er dus sprake van een goede relatie met de Nederlandse Spoorwegen en haar dochterondernemingen.
Maar ook de andere namen duiken steeds weer op. Zo mogen we de NAD, v.h. TOD wel zien als een zeer goede relatie. Zelfs een voorbeeld van een ondernemer, die nooit anders autobussen liet bouwen dan bij Den Oudsten. De aflevering van de 1000e nieuwbouwcarrosserie, afgeleverd in het voorjaar van 1939, werd terecht een heel feest.
De vier cijfers werken bereikt nog geen drie jaar nadat de vijfhonderdste carrosserie was afgeleverd. Duidelijk bewijs van de enorme ontwikkeling in deze vooroorlogse jaren is nauwelijks denkbaar.
Steeds weer vond Den Oudsten nieuwe en betere productiemethoden uit. De machines daarvoor werden bijna allen door hemzelf ontwikkeld. Anderen bouwden er op voort. Hij had gouden handen! En hij bleef zo ook gebruiken!

De oorlog

Dat de orderstroom in 1940 ophield, is een duidelijke zaak. Het bedrijf moest zo langzamerhand worden omgeschakeld op geheel ander werk. Maar men bleef de autobussen trouw. Heel wat bussen kwamen de fabriek binnen om te worden voorzien van gasgenerator-installatie. Ze werden aan de bus gebouwd of op een speciaal aanhangwagentje, een zogenaamde gasdolly. Ook werd zo lang mogelijk allerlei reparatiewerk uitgevoerd. Zoals overal elders gingen de oorlogsjaren met onoplosbare problemen gepaard. Gebrek aan materialen, vordering van fabrieksruimte, eerst door de Nederlandse en daarna door de Duitse militairen.